71 Επέτειος Απελευθέρωσης Αθηνών 12-10-2015

Με την έπαρση της ελληνικής σημαίας στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και την κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, ολοκληρώθηκαν  οι εορταστικές εκδηλώσεις για την 71η επέτειο από την απελευθέρωση της Αθήνας, από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.

Την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό εκπροσώπησε η αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνιής Αλληλεγγύης κυρία Θεανώ Φωτίουη οποία και μίλησε προς τους παρισταμένους ., τη Βουλή των Ελλήνων ο αντιπρόεδρός της κ. Γ. Βαρεμένος και παρέστησαν ο  υπουργός Παιδείας Ερευνας και Θρησκευμάτων κ. Νίκος Φίλης και ο υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Σταύρος Κοντονής και ο πρώην πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου. Τη Ν.Δ. εκπροσώπησε ο βουλευτής κ. Γιάννης Κεφαλογιάννης και το ΚΚΕ ο κ. Χρήςτος Κατσώτης. Παρέστη ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων κ. Βασίλης Λεβέντης, ο εκπρόσωπος του ΠΟΤΑΜΙΟΥ κ. Νικόλας Γιατρομανωλάκης και των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ κ. ʼγγελος Παπαλεξόπουλος.Την Π.Ο.Α.Α.Σ.Α. και τον σύνδεσμο Αποστράτων Αθηνών εκπροσώπησε ο Γ.Γ. αντιστράτηγος ε.α. ΚΟΥΤΣΟΠΟΔΙΩΤΗΣ Οδυσσεύς ο οποίος και κατέθεσε μετά των άλλων εκπροσώπων των Ε.Δ. και εφεδροπολεμιστικών οργανώσεων στεφάνι στο Μνημείο του ʼγνωστου Στρατιώτη .   Ο κύριος ομιλήτής στον ιερό Βράχο της Ακρόπολης ήταν ο Δήμαρχος Αθηναίων ο οποίος είπε τα παρακάτω :

Ήταν «η πιο όμορφη, η πιο αλαφριά μέρα του κόσμου», όπως έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης για τη δική του επιστροφή στην ελεύθερη Ελλάδα, λίγες μέρες μετά από την Απελευθέρωση της Αθήνας, στις 12 Οκτωβρίου 1944. Τη μέρα που η στρατιωτική φρουρά της Ακρόπολης υπέστειλε τη σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό, και τα κατοχικά στρατεύματα εγκατέλειπαν την πόλη, ενώ μισή ώρα αργότερα στον ιστό της Ακρόπολης υψωνόταν η ελληνική σημαία.
Μετά από 1264 μέρες γερμανικής κατοχής, τρεισήμισι χρόνια πολέμου, καταπίεσης, βίας και ανελευθερίας, άφατης ταπείνωσης και πείνας, ανηλεών διώξεων και απώλειας κάθε έννοιας κυριαρχίας, η Αθήνα ήταν ελεύθερη. Η  Ελλάδα ήταν ελεύθερη – παρόλο που τα γερμανικά στρατεύματα  δεν είχαν ακόμη φύγει από όλη την επικράτεια. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος που με βαρύτατο φόρο αίματος είχε αιματοκυλήσει την ανθρωπότητα, είχε λήξει. Οι δυνάμεις του φασισμού είχαν συντριβεί.  
  Για την σύγχρονη ελληνική ιστορία η Απελευθέρωση της Αθήνας αποτελεί ένα συμπυκνωμένο ιστορικό χρόνο μεγάλης βαρύτητας και για τη λήξη του πολέμου και της κατοχής που σηματοδοτεί, αλλά και γιατί  μοιάζει να πετυχαίνει το ανέφικτο.
Καθώς χιλιάδες λαού πλημμυρίζουν τους δρόμους εκείνο το ανέφελο πρωί της 12ης Οκτωβρίου 1944, και πανηγυρίζοντας κατευθύνονται στο κέντρο, η πόλη γιορτάζει σε μια φρενίτιδα  ενθουσιασμού.
Ολόκληρη η Αθήνα ζει στιγμές και ώρες μια σπάνιας ευωχίας, σε μια πανηγυρική ομοψυχία. Δίπλα στις ελληνικές σημαίες κυματίζουν οι συμμαχικές, κι ακόμη κι αν ένας προσεκτικός παρατηρητής εντοπίζει διαφορές σε αυτούς που στέκονται ο ένας δίπλα στον άλλο γιορτάζοντας τη μεγάλη νίκη, εκείνο που κυριαρχεί είναι η ενότητα.
Η Απελευθέρωση της Αθήνας είναι μια σπάνια ενοποιητική ώρα – ανεξαρτήτως πού ανήκε ο καθένας. Ένας χρόνος που παγώνει, εκτοπίζοντας αντιπαλότητες, μίση, συγκρούσεις, πάθη. Αμόλυντος από τον αδελφοκτόνο εμφύλιο που ακολουθεί. Μ’ ένα διάχυτο μήνυμα ελπίδας, αισιοδοξίας, αλληλεγγύης και ειρήνης. «Η πιο αλαφριά μέρα», όπως έγραψε ο νομπελίστας ποιητής μας.
71 χρόνια μετά , η Αθήνα γιορτάζει. Γιορτάζει τη λύτρωση της απελευθέρωσης, με μια σειρά εκδηλώσεων, ιστορικούς περιπάτους, προβολές ντοκιμαντέρ, ομιλίες, εκπαιδευτικά σεμινάρια, συναυλίες και μια εξαιρετική έκθεση αρχειακού υλικού– καρπό συνεργασίας πολλών φορέων και μουσείων- στη Δημοτική Πινακοθήκη. Η Αθήνα γιορτάζει, όπως κάθε σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. ʼλλωστε ο μεγάλος φόρος αίματος που πλήρωσε η Ελλάδα και η αδιαμφισβήτητη συνεισφορά της στην αντιφασιστική νίκη, έδεσε τη μοίρα της χώρας με την δημοκρατική Ευρώπη.
71 χρόνια μετά η Αθήνα, τιμά, γιορτάζει και μαθαίνει.
Την αξία της κοινωνικής συνοχής και της αλληλεγγύης, που δοκιμάσθηκε αλλά και επιβεβαιώθηκε τα τελευταία πέντε χρόνια των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων και ανατροπών. Η ανέχεια, η φτωχοποίηση, η εγκατάλειψη, ο ευτελισμός αφήνουν πρόσφορο πεδίο στο φανατισμό, τον λαϊκισμό, τη μισαλλοδοξία, ακόμη και στη βία.
Την ίδια αλληλεγγύη επιδεικνύει σήμερα άλλωστε η πόλη και στους χιλιάδες πρόσφυγες που δέχεται, θύματα και εκείνοι ανοικτών σήμερα πολεμικών μετώπων.  
Η Αθήνα τιμά και γιορτάζει, το αδιαπραγμάτευτο της δημοκρατίας. Των δημοκρατικών αξιών, του κράτους δικαίου, των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Να διασφαλίσουμε ότι δεν θα υπάρξει ξανά δρόμος ανοικτός για τις δυνάμεις του φασισμού, του ολοκληρωτισμού και της βίας. Είναι διαρκές και διαχρονικό ζητούμενο κάθε σύγχρονης, δημοκρατικής κοινωνίας.
Η Αθήνα γιορτάζει και επιβεβαιώνει τον σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό της. Τον άρρηκτο δεσμό της με την Ευρώπη, παράγωγο μιας σχέσης αμφίδρομης μια και η πόλη είναι και θα παραμείνει η αρχαία κοιτίδα της νεότερης Δυτικής σκέψης και του Πολιτισμού.
71 χρόνια μετά, η Αθήνα μαθαίνει και τιμά τη διαρκή αξία της ομοψυχίας, των συναινέσεων, της συλλογικής συνείδησης και των κοινών προσπαθειών. Μόνον έτσι θα κατακτήσουμε, κλείνοντας τον κύκλο της δοκιμασίας και της κρίσης, ένα καλύτερο, βιώσιμο, ειρηνικό και δημοκρατικό μέλλον για την πόλη, τους πολίτες, για όλους μας.
Σας ευχαριστώ

Επίσης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την απελευθέρωση της Αθήνας από τα στρατεύματα της Γερμανικής κατοχής, στο Μέγαρο Μουσικής;όπου παρευρέθη για να κηρύξει την έναρξη σειράς εκδηλώσεων υπό τον γενικό τίτλο: «12 Οκτωβρίου 1944: Η Αθήνα ελεύθερη» στην ομιλία του είπε μεταξύ των άλλων και τα εξής :
«Επειδή ο πραγματικός λόγος θέσπισης κάθε ιστορικής επετείου έγκε
Η αταλάντευτη προσήλωση του λαού μας στις αρχές της ελευθερίας και της δημοκρατίας, και η ενότητά μας, ενόψει των κάθε είδους προκλήσεων του παρόντος και του μέλλοντος, είναι τα δυο κορυφαία μηνύματα, τα οποία περιέχει η επέτειος της απελευθέρωσης της Αθήνας, >>
«Επειδή ο πραγματικός λόγος θέσπισης κάθε ιστορικής επετείου έγκειται κυρίως στο να διδάσκει, επιτρέψατέ μου ν' αναδείξω τα δύο κορυφαία μηνύματα, τα οποία εκπέμπει στο διηνεκές η ως άνω επέτειος Απελευθέρωσης της Αθήνας» ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και συνέχισε:
«Το πρώτο μήνυμα συνίσταται στο ότι η 12η Οκτωβρίου 1944 κλείνει τον εμβληματικό ιστορικό κύκλο που άνοιξε το μεγαλειώδες «ΟΧΙ» της 28ης Οκτωβρίου 1940. Αυτό το παλλαϊκό «ΟΧΙ» σήμανε την καθολική αντίσταση του Ελληνικού Λαού στον φασισμό και, ύστερα, στο ναζισμό. Δηλαδή την αταλάντευτη προσήλωση του Λαού μας στις αρχές της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, όπως οι αρχές αυτές απορρέουν από την Αρχαία Ελλάδα. Και, φυσικά, όπως οι αρχές αυτές μπόλιασαν τον Δυτικό και, πρωτίστως, τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό. Κατά συνέπεια, η Απελευθέρωση της Αθήνας στις 12 Οκτωβρίου 1944 υπήρξε η δικαίωση εκείνη, η οποία τεκμηριώνει ασφαλώς ότι στην διαδρομή και την εξέλιξη της Ιστορίας δεν έχει τόσο σημασία το πληθυσμιακό μέγεθος ενός λαού και η έκταση του εδάφους του. Σημασία έχει το φρόνημα και, συγκεκριμένα, η αδιαπραγμάτευτη απόφασή του να υπηρετεί αρχές και αξίες σύμφυτες με τον 'Ανθρωπο, την αξία του και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
» Και το δεύτερο μήνυμα συνίσταται στο ότι τα μεγάλα και τα σημαντικά, πρωτίστως δε τους καίριους εθνικούς μας στόχους, τους επιτύχαμε ενωμένοι. Πολλώ μάλλον όταν η Ιστορία μας αποδεικνύει ότι αυτά που μας ενώνουν, ως Λαό και ως Έθνος, είναι πολύ περισσότερα και σημαντικά απ' όσα μπορούν, κατά την συγκυρία, να μας χωρίσουν. Προς την κατεύθυνση της ενότητάς μας, ενόψει των κάθε είδους προκλήσεων του παρόντος και του μέλλοντος, η επέτειος της Απελευθέρωσης της Αθήνας στις 12 Οκτωβρίου 1944 είναι κάτι παραπάνω από διδακτική. Και τούτο διότι, λίγες μέρες μετά την πάνδημη ενωτική «έκρηξη» της ελεύθερης Αθήνας, άρχισε πάλι το σαράκι του διχασμού να κατατρώει τον κορμό του Έθνους και του Λαού μας. Ένα σαράκι που οδήγησε στον εμφύλιο σπαραγμό, οι πληγές του οποίου ακόμη και σήμερα αφήνουν σταγόνες στείρας κομματικής πόλωσης».
Συνεχίζοντας την ομιλία του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στάθηκε ιδιαίτερα στις ευθύνες του πολιτικού προσωπικού της χώρας και τόνισε :
«Καθένας από μας, ιδίως δε το πολιτικό προσωπικό της Χώρας -και πρωτίστως εγώ, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και κατά το Σύνταγμα θεματοφύλακας, μεταξύ άλλων, της ενότητας του Λαού και του Έθνους- δεν πρέπει να ξεχνάμε τους, δυστυχώς, προφητικούς στίχους του Γιώργου Σεφέρη στο ποίημά του «Τελευταίος Σταθμός». Ένα ποίημα που έγραψε στις 5 Οκτωβρίου 1944, στη μικρή παραλιακή πόλη της Ιταλίας Cava dei Tireni, πριν την αναχώρησή της υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου Κυβέρνησης για την ελεύθερη πια Ελλάδα. Το ποίημα που, και πάλι δυστυχώς, προοιωνιζόταν ένα πολιτικό κλίμα κατώτερο των ιστορικών περιστάσεων: "Ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες, καθένας κι ένα αξίωμα σαν το πουλί μεσ' το κλουβί του"».
» Το ιστορικό λοιπόν δίδαγμα, από την επέτειο της Απελευθέρωσης της Αθήνας στις 12 Οκτωβρίου 1944 και όσα επακολούθησαν» κατέληξε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, «τόσο για τον Λαό μας όσο και για τους πολιτικούς ταγούς του -συμπεριλαμβανομένου φυσικά του ομιλούντος, ή ακόμη και πρώτου υπεύθυνου- είναι σαφές: Και στους σημερινούς δύσκολους καιρούς, που μακάρι να μην γίνουν ακόμη δυσκολότεροι τα επόμενα χρόνια -τόσο για την Πατρίδα μας όσο και για την μεγάλη Ευρωπαϊκή Οικογένεια, στην οποία ανήκουμε και πρέπει ν' ανήκουμε- το διπλό χρέος μας είναι αυτονόητο και αυταπόδεικτο: Να υπερασπισθούμε τον 'Ανθρωπο, ως φορέα δημοκρατικών δικαιωμάτων που κατοχυρώνουν την αξία του και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Να το πράξουμε ενωμένοι και αποφασισμένοι, απέναντι σ' όλες εκείνες τις προκλήσεις αμφισβήτησης της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας που ακόμη υπάρχουν. Και γίνονται μάλιστα τόσο περισσότερο επικίνδυνες, όσο κρύβονται κάτω από την λεοντή μιας δήθεν «ελευθερίας», η οποία ανοίγει το δρόμο σε κάθε μορφής τοξικό φονταμενταλισμό, ιδεολογικό, οικονομικό ή θρησκευτικό. Δοθέντος ότι η Ελευθερία και η Δημοκρατία έχουν ως πιο ύπουλο εχθρό τον φασισμό και τις κάθε μορφής ετεροχρονισμένες μεταλλάξεις του, που προσπαθούν να συγκαλύψουν το διαχρονικώς αποκρουστικό πρόσωπό του».Πηγή news 247