Μνημόσυνο πεσόντων Μικρολίμνη 12-5-2002

Δοξολογία και στη συνέχεια επιμνημόσυνη δέηση στον Ιερό Ναό Αγ. Αθανασίου Μικρολίμνης Πρεσπών την 12-5-2002

Από το Σύλλογο Απόστρατων - Συνταξιούχων Χωροφυλακής- Αστυνομίας Ν. Φλώρινας τελέστηκε την Κυριακή 12/5/2002 και ώρα 11 π.μ. (στον Ιερό Ναό Αγ. Αθανασίου) Μικρολίμνης Πρεσπών, Δοξολογία και στη συνέχεια επιμνημόσυνη δέηση, για τους υπέρ Πίστεως και Πατρίδος πεσόντες Αξιωματικούς και Οπλίτες της Χωροφυλακής κατά τη μάχη της 7ης Μαίου 1947, που έγινε στην Μικρολίμνη Πρεσπών, εναντίον των αναρχοκομμουνιστών.
Το μνημόσυνο τελέστηκε μέσα σε απολύτως καθαρά θρησκευτικά και Εθνικά πλαίσια παρουσία του Σεβασμιότατου κ.κ. θεοκλήτου, του Νομάρχη κ. Αλτίνη Π., του Δημάρχου κ. Γερμανίδη I., απόστρατων Αστυνομικών, Νομαρχιακών και Δημοτικών Συμβούλων, του προέδρου της ΝΟΔΕ Ν.Δ Φλώρινας κ. Κων/νίδη Στάθη και πλήθους κόσμου. Διαβάστηκε χαιρετιστήριο μήνυμα του κ. Κορτσάρη Νικ. βουλευτή της Ν.Δ. (απουσίαζε εκτός Φλώρινας). Ο πρόεδρος κ Δημήτριος Σημαιοφορίδης είπε στον λόγο του:   
Σεβάσμιοτατε, κ. Νομάρχη, κ. Δήμαρχε .
Ευλαβείς προσκυνητές του σημερινού μνημόσυνου, χαροκαμένες μάνες, σύζυγοι και συγγενείς των πατριωτών Αγωνιστών νεκρών, επιζήσαντες οπλαρχηγοί και συμπολεμιστές των νεκρών, αν κάποτε ένας ομιλητής προσπαθούσε με σχήματα λόγου να υμνήσει έναν αγώνα ηρώων, μια θυσία νεκρών και να στολίσει το λόγο του με την αθανασία των, για να γίνει αρεστός από το ακροατήριο, σήμερα δεν φτάνουν μόνον αυτά. Χρειάζεται ο ομιλητής, θάρρος, δύναμη, τόλμη και ψυχική αντοχή για να εκφωνήσει σ' ένα τέτοιο μνημόσυνο, μια ομιλία που είναι γεμάτη συγκίνηση γι' αυτήν την εθελοθυσία στο χωριό Μικρολίμνη ηρώων αγωνιστών που έπεσαν για την Πίστη- Πατρίδα- Ελευθερία, για να μην περάσει ο κομμουνισμός. Κυρίες και Κύριοι θα ξεκινήσω την ομιλία μου με τα εξής λόγια που είπε ο Θουκυδίδης ο Αρχαίος αυτός ρήτορας (ιστορικός). " Αφού πιστέψετε ότι η Ευτυχία έγκειται στην Ελευθερία, η δε Ελευθερία στην Ανδρεία, τότε να μην αποφύγετε τους πολεμικούς κινδύνους". Αυτό ακριβώς έπραξαν όλοι οι ορθοφρονούντες Έλληνες με την εθελοθυσία τους και την ανδρεία τους. Αντιαταθήκανε στην βία του ολοκληρωτισμού, δίνοντας την ζωή τους για το πολυτιμότερο αγαθό, την Ελευθερία.
Θα προσπαθήσω όσο μου επιτρέπουν οι πνευματικές μου δυνάμεις, χωρίς να σας κουράσω, παίρνοντας το θάρρος, τη δύναμη, αλλά προπαντός την ψυχική αντοχή από τους αγωνιστές του σημερινού μνημόσυνου.
Φίλοι πατριώτες στην ζωή των Εθνών συμβαίνουν γεγονότα που ο καιρός καθώς περνά, ελαττώνει την αρχική τους λάμψη και τα κάνει σιγά-σιγά τυπικά, έτσι που στο τέλος μεταφέρονται σε μια κατάσταση ψυχρής επισημότητας στην ατμόσφαιρα μιας απλής τελετής. Υπάρχουν όμως και γεγονότα που όσο περνά ο καιρός τόσο πιο επίκαιρα γίνονται, τόσο πιο πολύ ακτινοβολούν και παίρνουν μια μόνιμη θέση στην συνείδηση του Λαού , στις καρδιές των Ελλήνων. Ένα τέτοιο γεγονός είναι η θυσία των Πατριωτών αγωνιστών που έπεσαν κάτω από το δολοφονικό βόλι κομμουνιστών στις 07/08-05-1947. Πενήντα πέντε χρόνια πέρασαν, από την επάρατη εκείνη μέρα του Μαΐου, όταν οι άνθρωποι του μίσους, της βαρβαρότητας ξέσπασαν την μανία τους στην δολοφονία των χωρικών του (φυλακίου- Σταθμού) Μικρολίμνης Φλωρίνης. Το μνημόσυνο αυτό δεν είναι έναυσμα μίσους, ούτε ανάξεση πληγών ενός παρελθόντος αμαρτωλού και αιματοβαμμένου. Οι Έλληνες Πατριώτες τιμούν, δεν μισούν και συγχωρούν. Ενθυμούνται δεν εκδικούνται και αποδίδουν τον ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης σ' όλους εκείνους που πρόταξαν τα στήθη τους και έπεσαν της 7 και 8 Μαΐου 1947 και παλιότερα και ύστερα 1946-1949.
Ο διχασμός, το μίσος ανήκει σ' άλλους χώρους. Κυρίες και Κύριοι τους δεσμούς της Εθνικής Ενότητας και ομοψυχίας σφυρηλατεί η Εθνική Μνημοσύνη. Δεν πρέπει να διαστρεβλώνεται η ιστορική αλήθεια των γεγονότων της εποχής εκείνης.Μας λένε λήθη, απαντούμε ΝΑΙ.Όχι όμως δικαίωση. Καμιά δικαιολογία καμία σκοπιμότητα δεν πρέπει να καλύψει τα πρωτοφανή εκείνα τα φρικτά εγκλήματα εις βάρος όχι μόνον των ενόπλων αγωνιστών, αλλά και των αμάχων, των άοπλων, των γυναικόπαιδων και ακόμα τα μαρτύρια που υπέστησαν χιλιάδες όμηροι Πατριώτες, αλλά και σφαγιασθέντες από τους συμμορίτες. Η εθνική μνήμη επαναλαμβάνω δεν διχάζει το λαό, αλλά τον δυναμώνει και μόνο ασέβεια στους ηρωικούς νεκρούς μας θεωρείται η αποσιώπηση των γεγονότων που συνθέτουν την Ιστορική Πορεία του Έθνους, κι'αυτή την Ιστορική Πορεία πρέπει ν' αναγνωρίζουν και να διδάσκονται οι επερχόμενες γενιές για να προβληματίζονται. Σήμερα εδώ φέρνουμε στην μνήμη μας την σφαγή των μαρτύρων και με βουρκωμένα τα μάτια και θολωμένη την ψυχή από συγκίνηση, κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ μπροστά στις ιερές σκιές των αθανάτων νεκρών,θέλουμε επαναλαμβάνω την ενότητα και την αγάπη που κήρυξε ο Ναζωραίος. Όχι άλλο διχασμό. Στο σημερινό μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των αγωνιστών και θυμάτων, δεν θ' αναφερθώ με λεπτομέρειες στα περιστατικά που συνέβησαν στην ευρύτερη περιοχή, διότι ο περιορισμένος χρόνος δεν μου επιτρέπει. θ' αναφερθώ μόνο στα γεγονότα της 7ης και 8ης Μαΐου 1947. Τα χρόνια 1946 κ.λ.π. η Πατρίδα μας είχε εμπλακεί στον αιματηρό πόλεμο των συμμοριτών. Οι ξενοκίνητοι αντάρτες συνήθιζαν να κάνουν συστηματικές προσβολές σε ορεινούς Σταθμούς της Χωροφυλακής, για να τους αναγκάσουν να συνταχθούν στ' αστικά κέντρα και ανενόχλητοι πλέον να εγκαταστήσουν τις βάσεις εφοδιασμού και εξορμήσεώς τους . Τη Μικρολίμνη που ήταν θέση κλειδί στην περιοχή των Πρεσπών , διάλεξαν οι κομμουνιστές . Ο Σταθμός Χωροφυλακής όμως του χωριού ήταν εμπόδιο για τις λεηλασίες και τις αρπαγές τους . Τις πρώτες βραδυνές ώρες κύκλωσαν το χωριό .
Την 23.00 ώρα της 7ης Μαίου 1947  η Νοφοκομμουνιστική οργάνωση - συμμορία αποτελούμενη απο 500 μέλη εν ερχηγό τον Αρχισυμμορίτη Γαλάνη επιτέθηκε κατά του Σταθμού Χωροφυλακής του χωριού , δια βαρέως οπλισμού ήτοι : Πολυβόλα , όλμοι , Πίατ ,αφού προηγουμένως κατέλαβε επίκαιρες θέσεις στα γύρω υψώματα . Η Δύναμη του Σταθμού ήταν 19 άνδρες , χωρισμένη σε 2 φυλάκια και σε απόσταση 70 μέτρων το ένα απο το άλλο . όταν οι συμμορίτες πλησίασαν το σκοπό Χωροφύλακα του Α φυλακίου χωρίς να τους αντιληφθεί , πυροβόλησαν εναντίον του με αυτόματο όπλο χωρίς επιτυχία ευτυχώς . Συγχρόνως δε εξεδηλώθη επίθεση απ' όλα τα γύρω σημεία και υψώματα εναντίον και του Β φυλακίου. Οι Χωρ/κες πήραν θέοεις και άρχισαν την ηρωική άμυνα. Οι αντάρτες με βλήμα Πίατ τρύπησαν τον τοίχο του Ιερού της Εκκλησίας και μπήκαν μέσα. Οι συμμορίτες βάλλοντας με Γερμανικό πολυβόλο από το κωδωνοστάσιο της Εκκλησίας, κατόρθωσαν να κόψουν κάθε επικοινωνία των δυο φυλακίων, αφού προηγουμένως είχαν πυρπολήσει με βενζίνη το Α'φυλάκιο. Οι οπλίτες τότε αναγκάσθηκαν να βγουν από τα φυλάκια και να μπουν στα πολυβολεία και χαρακώματα απ' όπου και αμύνονται για την Πίστη- Πατρίδα- Ελευθερία. Σ' αυτήν την φάση της μάχης τραυματίσθηκαν από το Α' φυλάκιο ο Δ/ντής Αποσ. Μακρυνιώτης, ο χωρ. Αστέριος Κρήτος και ο αγροφύλακας  Σωτηρόπουλος Ευθύμιος. Από το Β' φυλάκιο σκοτώθηκε ο Χωρ/κας Πατραλέξης Χριστόδουλος. Οι υπόλοιποι άνδρες παρά τις προκλήσεις των συμμοριτών να παραδοθούν και παρά την υπεροχή των ανταρτών σε αριθμό και οπλισμό, αμύνονται γενναία αποκρούοντας τις πολλές και λυσσώδεις επιθέσεις, έως την άλλη ημέρα 8-5-47 τα ξημερώματα όπου οι ξενοκίνη-τοι Κομμουνιστές κουρασμένοι από τις πολλές επιθέσεις κατά των φυλακίων, φοβούμενοι και τυχόν υποστήριξη του Σταθμού Χωροφυλακής , αποσύρθηκαν στις γύρω πλαγιές των βουνών και από εκεί συνέχισαν να χτυπούν με τα πολυβόλα. Κατά το μεσημέρι της 8ης Μαίου 1947  οι ήρωες μαχητές, αφού δεν είχαν πυρομαχικά, αποφάσισαν να κάνουν έξοδο από το χωριό. Ενώ οι μαχητές έβγαιναν τους αντελήφθησαν οι συμμορίτες και άφησαν επί τόπου 5 νεκρούς μέσα στα πράσινα σπαρτά του Μαίου. ΤουςΣτεφανίδη Λαζαρο, Ναλπαντίδη Κυριάκο, Βακαλούδη Ιωάννη, Κεφαλά Νικήτα και Σιδηρόπουλο Ιωάννη.  Οι υπόλοιποι διέφυγαν και αφού έφθασαν στο ύψωμα της Γαλλικής σκάλας ενώθηκαν με τους συναδέλφους τους.
Τον τραυματία χωρ. Κρήτο Αστέριο αφού τον έσυραν στο χωριό και τον βασάνισαν απάνθρωπα τον έκαψαν, γιατί δεν άλλαξε την πίστη του στην Αιώνια Ελλάδα μαζί και τον νεκρό Πατραλέξη. Τον ηρωικό Πρόεδρο Αναστασίου Αν. τον πήραν αιχμάλωτο, τον κράτησαν 2 ημέρες, τον βασάνισαν, μετά τον σκότωσαν στο χωριό Σφήκα. Τον δε Ενωμοτάρχη  Μακρυνιώτη Αποστολο αφού τον έσυραν μαζί τους τον άφησαν ελεύθερο, για λόγους προπαγανδιστικούς.
Κυρίες και Κύριοι. Σ' αυτό το σημείο ας μεταφερθούμε νοερά στις ηρωικές εκείνες ημέρες δοκιμασίας των ετών 1946-1949 όπου οι Ελληνες Πατριώτες αντιστάθηκαν στην ωμή βία και έπεσαν υπέρ της ελευθερίας. Ας λησμονήσουμε κάθε άλλη σκέψη και ας πάρουμε κάποιο μονοπάτι γνώριμο ή άγνωστο που οδηγεί ή φθάνει πολύ μακριά σ' όλη την Ελλάδα για να δούμε και άλλους γενναίους που έπεσαν για την Ελευθερία. Ας αφουγκρααθούμε το κροτάλισμα και κλαγγή των όπλων, το βογκητό των τραυματιών και ας δούμε με τα μάτια της φαντασίας μας, κάπου εδώ στα γύρω βουνά τους ορθοφρονούντες Έλληνες να πολεμούν και να πέφτουν για να μην περάσει ο ολοκληρωτισμός.
Ας κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ και με τις δεήσεις των ιερωμένων στον Ύψιστο και την προσευχή την δική μας στο σημερινό μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών τους. Ας αντλήσουμε από την δική τους εθελοθυσία τη δύναμη, το κουράγιο για το καλό της Πατρίδας μας. Αλλά και σαν Προοδευτικοί Έλληνες Πολίτες, ας δείξουμε πως ξέρουμε να τιμούμε τους νεκρούς μας αλλά και να συγχωρούμε τους αντιπάλους μας.

Και όταν έτσι νοιώσουμε δικαιούμαστε να πούμε στους νεκρούς αγωνιστές του χωριού Μικρολίμνη Τιμή και Δόξα Αθάνατη , σε σας που δεν πεθάνατε , μα ζείτε μέσα στην ψυχή μας και έγινε σμαράγδι η λαβωματιά σας, θρύλος η σντρειοσύνη σας και η εθελοθυσία σας λεύτερο τραγούδι  Αθάνατοι Νεκροί.
Η Ανοιξιάτικη γη του 1947 που την ποτίσατε το άλικο αίμα σας, θ' ανθεί τα αγριολούλουδα της, για να σκορπά το άρωμα της εθελοθυσία σας, της ανδρειότητάς σας, σ' όλη την Ελλάδα.