Τα προβλήματα της νομοθεσίας περί όπλων κειμηλίων

Μια μεγάλη κατηγορία όπλων, το καθεστώς των οποίων παραμένει σε εκκρεμότητα, είναι τα όπλα κειμήλια, τα συλλεκτικά όπλα και τα ιστορικά κειμήλια. Και ενώ ο νόμος (2168/1993) ορίζει με απόλυτη σαφήνεια ποια όπλα χαρακτηρίζονται συλλεκτικά και εμπίπτουν στις κατηγορίες αυτές, υπάρχουν πολλά σημεία που παραμένουν νεφελώδη, γεγονός που μέχρις ενός σημείου εξωθεί τους ιδιοκτήτες τους στην παρανομία.Τα όπλα αυτά όπως προβλέπεται από το νόμο, πρέπει να είναι απενεργοποιημένα, δηλαδή δεν πρέπει να είναι ικανά να βάλλουν ενεργά φυσίγγια. Και εδώ έγκειται το μεγαλύτερο πρόβλημα. Διότι θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι ο νόμος προβλέπει, τα όπλα αυτά, να είναι κατεστραμμένα σε σημείο που να μην είναι δυνατή η αποκατάστασή τους.Μια άλλη ερμηνεία όμως, την οποία και προτιμούν οι ιδιοκτήτες των όπλων κειμηλίων, είναι ότι αρκεί μια παρέμβαση, που θα τα καταστήσει προσωρινώς ανενεργά για να πληρούνται τα προβλεπόμενα από το νόμο. Θα αρκούσε δηλαδή, σύμφωνα με την ερμηνεία αυτή, η αφαίρεση του επανατατικού ή άλλου ελατηρίου ή η αφαίρεση της σφύρας, στοιχεία χωρίς τα οποία το όπλο δεν πυροβολεί. Παραμένει όμως πλήρως αποκαταστάσιμο.Τη διαφορά αυτή, αναμένεται να λύσει ευρωπαϊκή οδηγία που έχει ζητηθεί πάνω σ’ αυτό το αντικείμενο. ʼλλωστε το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν αφορά μόνο στην Ελλάδα. Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες το αντιμετωπίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και να σημειωθεί ότι η νομοθεσία της χώρας μας, δεν είναι και από τις αυστηρότερες στον τομέα της οπλοκατοχής και της οπλοφορίας.Να σημειωθεί ότι η απενεργοποίηση ενός όπλου περιγράφεται από το νόμο ως ακολούθως:«Απενεργοποίηση (DΕΑCΤΙVΑΤΙΟN) πυροβόλου όπλου είναι η μετασκευή, επεξεργασία, μετατροπή, παραλλαγή ή αφαίρεση ουσιωδών μερών και ανταλλακτικών του όπλου ώστε να μην έχειτη δυνατότητα να πυροδοτεί φυσίγγια και να διατηρείτο όπλο την αισθητική και συλλεκτική αξία του.»

Πράγματι ένα ζήτημα που έχει τεθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο και που περιμένει να απαντηθεί από τα αρμόδια θεσμικά όργανα είναι σε ποιο βαθμό μια καταστρεπτική απενεργοποίηση (διάτρηση της κάνης, λείανση της ακίδας της σφύρας ή γέμισμα της κάνης με μεταλλικές ράβδους) υποβαθμίζει την οικονομική αξία του συλλεκτικού όπλου.

Μάλιστα κάποιες φωνές ζητούν να προσδιορισθεί μέσω ποιάς διαδικασίας θα μπορούσε ο ιδιοκτήτης ενός συλλεκτικού όπλου να διεκδικήσει την οικονομία ζημία που θα υποστεί από την καταστροφική απενεργοποίηση του όπλου του.Και τελικά υποστηρίζουν ότι ο κάτοχος ενός συλλεκτικού όπλου, ο οποίος κατά τεκμήριο είναι ένας νομοταγής πολίτης, ασφαλώς και δεν θα χρησιμοποιήσει για παράνομες πράξεις ένα καταγεγραμμένο όπλο, για το οποίο θα μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να ελεγχθεί από την Αστυνομία.

Απεναντίας μπορεί κάποιος να προσπαθήσει να «σώσει» το όπλο του από την καταστροφή με την απόκρυψη της κατοχής του, στην περίπτωση που επικρατήσει αυτή η ερμηνεία του νόμου. Τότε όμως και ο ίδιος εξωθείται στην παρανομία και η Αστυνομία χάνει το πλεονέκτημα να διατηρεί πλήρες αρχείο των συλλεκτικών και λοιπών όπλων.

Ποια όπλα χαρακτηρίζονται κειμήλιαΣυλλεκτικά όπλα χαρακτηρίζονται όσα κατασκευάσθηκαν προ του 1870 καθώς και νεώτερα αντίγραφά τους που κατασκευάσθηκαν μέχρι το 1945. Επίσης ακόμη νεώτερα αντίγραφα (μετά το 1945), εφόσον παρουσιάζουν ιστορικό, καλλιτεχνικό ή εθνογραφικό ενδιαφέρον.

Ακόμη:

- Όπλα σύγχρονα, τα οποία κατασκευάσθηκαν σε περιορισμένο αριθμό και λόγω των χαρακτηριστικών και της εμφάνισής τους παρουσιάζουν συλλεκτικό ενδιαφέρον και προορίζονται αποκλειστικά και μόνο για συλλογές. Αγχέμαχα όπλα (σπάθες, λόγχες, ξίφη, ξιφίδια, ξιφολόγχες), που κατασκευάσθηκαν μετά το 1922.

- Όπλα (τυφέκια, πιστόλια, περίστροφα, αυτόματα ή ημιαυτόματα) ,που ανήκαν στις Ένοπλες Δυνάμεις, τα οποία αποσύρονται και διατίθενται, με απόφαση των στρατιωτικών αρχών, για συλλεκτική χρήση.

Ιστορικά κειμήλια χαρακτηρίζονται πυροβόλα όπλα, μη ενεργά φυσίγγια αυτών ως και αγχέμαχα όπλα, τα οποία κατασκευάσθηκαν πριν το 1945 και ανήκαν ή χρησιμοποιήθηκαν από άτομα που αποδεδειγμένα έλαβαν μέρος στους Εθνικούς Αγώνες ή στην Εθνική Αντίσταση.Οικογενειακά κειμήλια, χαρακτηρίζονται όπλα και λοιπά αντικείμενα, που ανήκουν σε άτομο το οποίο αποδεδειγμένα έλαβε μέρος στους Εθνικούς Αγώνες ή στην Εθνική Αντίσταση (1941 1944) ή περιήλθαν σε συγγενή του. Επίσης περίστροφα ή πιστόλια, που δεν μπορούν να πυροδοτήσουν ενεργά φυσίγγια, και ξίφη ή ξιφίδια, τα οποία ανήκουν σε εν αποστρατεία προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας ως και σε πρόσωπα που κατείχαν δημόσια αξιώματα, εφόσον αποδεδειγμένα τα κατείχαν κατά τη διάρκεια της ενεργού υπηρεσίας τους ή περιήλθαν σε συγγενή τους, εξ αίματος ή εξ αγχιστείας, μέχρι και δευτέρου βαθμού.

Τέλος τα όπλα σκοποβολής που δόθηκαν σε πρώην αθλητές σκοποβολής, μέλη σκοπευτικών σωματείων ή εθνικών ομάδων.

Βιογραφικό σημείωμα

Δημοσιογράφου Ευθ. Π. Πέτρου

Ο δημοσιογράφος Ευθύμιος Π. Πέτρου γεννήθηκε το 1960 στον Πειραιά, όπου ολοκλήρωσε εγκύκλιες σπουδές.

Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία εργαζόμενος:

-          Στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων από το 1980 μέχρι το 1994 ως συντάκτης αστυνομικών θεμάτων και θεμάτων Ναυτιλίας και ναυτικής ασφαλείας.

-          Στην ημερήσια εφημερίδα Εστία ως στρατιωτικός συντάκτης από το 1982 έως το 1997, ως αρχισυντάκτης έως το 2001 και έκτοτε ως αρθρογράφος με κύριο αντικείμενο την Εθνική ʼμυνα και την Εξωτερική Πολιτική.

-          Το 1986 υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού Αμυντικά Θέματα, του οποίου παρέμεινε διευθυντής μέχρι το 1998, οπότε ανέλαβε καθήκοντα συμβούλου εκδόσεως μέχρι το 2007 οπότε και αποχώρησε.

-          Από τις αρχές του 2013 είναι εκδότης του περιοδικού «Στα Όπλα».

Παράλληλα άσκησε επαγγελματική δραστηριότητα ως σύμβουλος Τύπου, Στρατηγικής και Επικοινωνίας. Ειδικότερα:

-          Από το1988 μέχρι το 2008 υπήρξε διευθυντής Επικοινωνίας της Διεθνούς Εκθέσεως Συμβατικής Αμυντικής Τεχνολογίας Defendory International.

-          Από το 2001 έως το 2003 υπήρξε σύμβουλος του υπουργού Αμύνης της Κύπρου Σωκράτη Χάσικου.

-          Από το 2005 έως το 2006 υπήρξε σύμβουλος του υπουργού Εθνικής Αμύνης Σπήλιου Σπηλιωτόπουλου.

Στα σημαντικά γεγονότα τα οποία κάλυψε δημοσιογραφικά περιλαμβάνεται η κρίση και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας με επισκέψεις επί τόπου από το 1991 μέχρι το 1996.

Έχει δώσει διαλέξεις και έχει μετάσχει σε πάνελ για θέματα Τύπου και Ενόπλων Δυνάμεων στη Σχολή Εθνικής Αμύνης και στις Σχολές Διακλαδικών Επιτελών της Πολεμικής Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού.

Έχει οργανώσει πενταήμερο σεμινάριο στο αντικείμενο του Χειρισμού Κρίσεων στο στρατιωτικό Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης Malek Ashtar University of Technology.